We hebben een jarig jobje

Share this post:

Column door Frank van der Wal

‘Jobje’ als in naam maar ook als in een uitvoerbare opdracht ooit bedacht om programma’s op een mainframe te laten starten met het overbekende JCL (Job Control Language).

Laten we bij de ene beginnen en naadloos overgaan in de ander. 9 jaren oud is hij/zij inmiddels, maar heeft meer werk verricht dan menigeen van ons zal doen al zouden we 90 of 900 jaar worden. Ik heb het over WorldCommunity Grid. Op 16 november werd ‘het’ 9.

Even terug naar de basics: Grid (computing). Zo’n 10 jaar geleden kwam deze IT hype opzetten. Toen moest opeens alles in een grid. Maar wat is het precies?

Het Engelse woord ‘grid’  staat voor rooster maar een sandwich-grid is dan weer niet gelijk aan een brood-rooster. (duh).
Met rooster bedoelen we hier meer een raster van allerlei knooppunten. Zie het als het traditionele ruitjespapier waarop we ijverig onze wiskundesommetjes maakten. Zo’n rooster waarbij de knooppunten tussen de horizontale en vertikale lijntjes computers moeten voorstellen en de lijntjes de (internet) verbindingen.
Want toen we zo’n 15 jaar geleden massaal in netwerken begonnen te werken (intra of inter) hadden de aangesloten computers de mogelijkheid om met elkaar te communiceren. Om allerlei (kantoor) werkzaamheden te delen maar ook om informatie met elkaar uit te wisselen.

Kijkend naar een gemiddelde werkvloer van een bedrijf staan daar vele PC’s enorm druk te zijn met niets doen. De gemiddelde belasting van een PC haalt niet eens de 10%. Dus waarom zou je die dingetjes niet aan het werk zetten in de tijd dat ze digitale duimen aan het draaien zijn?
Aha, maar zoals we allemaal weten gaat het nergens naar toe als al die PC’s opeens voorzich zelf aan het werk zouden gaan. We hebben managers voor nodig om de boel een beetje in het gareel te houden. En spreadsheets, natuurlijk.
Het idee om de ongebruikte rekenkracht te gebruiken uitte zich in het idee om een zware rekentaak op te delen in kleinere behapbare brokjes en die dan aan de hongerige nietsdoende PC’s te voeren. Het opdelen van die grote rekentaak wordt dan door de Manager gedaan en die dan ook de terugkerende antwoorden weer tot één geheel weet te breien. (Breiende managers, lijkt me een leuk gezicht…)

Het idee is niet alleen bij PC’s gebleven, maar die zijn wel het meest in het oog springend. Zo is SETI (Search for Extra Terrestrial Intelligent) het meest bekend en meest gebruikt (meer dan 3 miljoen systemen werken mee aan het afscannen van het heelal op zoek naar dat ene mannetje met een gebogen vingertje dat zo graag nou eindelijk eens naar huis wil bellen).

Maar er zijn andere voorbeelden. In de tijd dat IBM de onvolprezen Cell processor maakte voor de PlayStation3 hebben eens wat slimme studenten 8 van deze PS3’s in een grid gezet en de universiteit was een supercomputer rijker.

Bij IBM hebben we het WordCommunity Grid en op het moment dat ik dit artikel schrijf, realiseer ik me met een grote schok dat deze naam nog niet onderhevig is geweest aan de ‘Smart’-saus die over al IBM’s producten heen gegoten wordt. Hmm. Het zou natuurlijk Smart WorldCommunity Grid moeten heten…

Het is een filantropisch project om te helpen humanitaire doelen te verwezenlijken, daar waar rekenkracht gebruikt kan worden. Het doorrekenen van nieuwe medicijnen, maar ook het bekijken van 2,3 miljoen organische verbindingen die wellicht gebruikt kunnen gaan worden om zonnenenergie mogelijk te maken
Bedrijven kunnen hun projecten aanbieden en iedereen (binnen en buiten IBM) kan er aan meedoen. Zelfs Android toestellen kunnen aangehaakt worden.

Er zijn al vele projecten afgerond en het geeft toch een goed gevoel dat die PC ook aan het werk is, terwijl jij in die niet te missen vergadering zit…