Port of Rotterdam op Mars!

Share this post:

Dankzij moderne technologie kan Rotterdam ook op de lange termijn de veiligste, meest efficiënte en meest duurzame haven van de wereld blijven. Om de maatschappelijke en economische waarde te kunnen garanderen, proberen we ons regelmatig een voorstelling te maken van de nabije en verre toekomst. Tijdens het recente IBM Think 2018-conferentie in Las Vegas maakten we dankzij de futuroloog Michio Kaku in gedachten een reuzensprong: een ‘digital twin’ van Port of Rotterdam op Mars!

Het is fascinerend en bovenal nuttig om je idee te vormen over hoe de verre toekomst eruitziet. De dagelijkse praktijk in het Rotterdamse havenbedrijf leert evenwel dat je alleen in kleine stapjes verder komt. In deze blog zal ik vertellen hoe mijn bezoek en presentaties op Think 2018 helpen om onze doelen op de korte middellange en lange termijn te behalen.

Toegepaste IT

Als Business Consultant richt ik me op de toegepaste IT in de haven. Denk aan datacommunicatie, sensortechnologie en alles rondom Internet of Things (IoT). De visie die ik tweeënhalf jaar geleden samen met collega’s heb geformuleerd is inmiddels een stevig programma dat we samen met IBM en enkele andere partners ten uitvoer brengen. In de basis blijven we als Port of Rotterdam een plek waar schepen veilig kunnen binnenvaren, aanmeren en goederen over slaan, om vervolgens weer zo snel mogelijk weg te varen. Maar door digitalisering kunnen we onze service en mogelijkheden voor onze klanten wel sterk verbeteren. Tot wellicht een volledig autonome haven in de verre toekomst.

De uitdaging is om alle mooie mogelijkheden te vertalen naar de eigen organisatie, om daar binnen een zekere termijn ook waarde uit te kunnen halen. Dat hangt allemaal nauw samen met de volwassenheid van het speelveld waarin je opereert. Zowel intern als extern.

Als ik nu bijvoorbeeld suggereer om ergens kunstmatige intelligentie in te voeren om het beslisproces te ondersteunen, dan heeft niet iedereen daar direct een beeld van. Er zitten dus nog wat stapjes tussen nu en de nabije en verre toekomst, en je moet goed nadenken over hoe je een visie of boodschap brengt. Hetzelfde geldt voor het kunnen overtuigen van klanten en stakeholders.

Presentatie

Over dat laatste gaf ik op IBM Think 2018 zelf twee presentaties. In een wereld van toenemende robotisering en digitalisering, kun je als organisatie niet achterblijven. En in Rotterdam willen we juist graag voorop blijven lopen. We blijven ‘digitally connected’ met de snel veranderende omgeving en zetten nieuwe standaarden voor havens rondom datadefinities. Dat is nodig voor toekomstige communicatie met als sprekend voorbeeld het autonome schip. Zo’n schip pakt namelijk straks niet de telefoon om te bellen naar ons havencoördinatiecentrum met de boodschap: ‘Hallo, ik ben een autonoom schip, kan ik binnenvaren?’ Nee, die communicatie gaat van systeem naar systeem. De sensoren, systemen en algoritmes doen het werk en dan moet de data 100 procent kloppen.

Om hiervoor klaar te zijn, moet je de juiste tussenstappen zetten. Zodanig dat die stappen je tevens winst op de kortere termijn opleveren. Denk aan het kunnen ontvangen, verwerken en beschikbaar stellen van data, van en naar schepen en eventuele partners in de keten. Zo zijn we nu bezig met alle weer- en wateromstandigheden via het Watson IoT-platform van IBM te ontsluiten, om betere voorspellingen te kunnen doen over de omstandigheden in de haven. Het gevolg is een verbeterd proces, dat waarde moet opleveren voor ons en onze klanten.

Sinds januari hebben we daartoe een kersverse afdeling: Digital Business Solutions, waar inmiddels vele mensen – met competenties die nieuw zijn voor onze organisatie – werken aan nieuwe digitale producten. Zij komen met nieuwe vragen om specifieke data, bijvoorbeeld uit sensoren in de haven, die mijn collega’s en ik dan moeten leveren. Onze connectiviteit, ons IoT-platform en de datahuishouding moeten daar allemaal op voorbereid zijn.

Observaties

Terug naar Las Vegas. Eén van de presentaties zoomde in op het fenomeen digital twin, waarbij fysieke zaken een digitale representatie krijgen. De meerwaarde zit ’m in ‘many’ ten opzichte van ‘one’. Met de digitale twin van één machine of één kademuur kun je namelijk niet zoveel. Het gaat erom heel veel vergelijkbare objecten met elkaar te verbinden. Eén object kan dan leren voor alle andere. Wanneer een constructie door een te zware belasting, een hoge waterstand of een bepaalde stroming verzwakt, dan kunnen ook de grenswaarden voor vergelijkbare constructies worden aangepast.

Vergelijk het met een kind dat zich voor het eerst heeft gesneden aan een scherp voorwerp, dat zal de volgende keer voorzichtiger zijn. Wanneer die kleuter in verbinding zou staan met alle kinderen, hoeft niemand zich meer te snijden.

Haven-tweeling

Wij willen een digital twin gaan maken van de totale Rotterdamse Haven. In mijn presentatie stelde ik de vraag: is dat dan een optelsom van alle gedigitaliseerde dingen of zien we de haven als één object met een bepaalde functie? Gaan we bottom-up of top-down? Wij hebben nu gekozen voor dat laatste, door onze meest elementaire activiteit centraal te stellen, namelijk het veilig en efficiënt laten aanmeren van schepen en het verwerken van goederenstromen. Het zou immers onbegonnen werk zijn om van al onze assets digital twins te maken en daarmee een digitale representatie van de haven te construeren.

Zo werken we bijvoorbeeld aan de digitalisering van de ‘journey’ van een schip. Daarvoor moeten we weten hoe groot en hoe zwaar het is, maar is het irrelevant wat voor type keuken erin zit of wat de temperatuur van de machinekamer is. Dat zijn hooguit onderdelen van de digital twin van het schip. Dankzij onze kennis en informatie over ander scheepsverkeer, waterwegen, ligplaatsen en achterlandverbindingen kunnen we vervolgens bepalen waar en wanneer zo’n schip kan binnenvaren, aanmeren, goederen overslaan en wegvaren. Dan zijn de essentiële delen van de reis gedigitaliseerd. In de toekomst kunnen we nauwkeurig de effecten meten van verandering en zelfs in simulaties alvast aan de juiste parameters draaien voor de meest efficiënte en veilige afhandeling.

Relaties op schaal

Een ander interessant fenomeen op Think 2018 was IBM Digital Thread, waarmee de relaties tussen alle dingen in een IoT-omgeving met behulp van kunstmatige intelligentie en cognitieve services automatisch worden gelinkt. Wanneer je tien miljoen sensoren hebt, is het onbegonnen werk om de relaties tussen die sensoren handmatig in te voeren. Pas dan kun je er op grote schaal waardevolle informatie uit halen. En hier gaan quantumcomputers mogelijk helpen bij het doorrekenen van mogelijke scenario’s, op basis van ontelbare parameters.

Michio Kaku, een theoretisch natuurkundige die lezingen geeft en populaire boeken schrijft, sprak in Las Vegas over de digitalisering van de mens. Ons onsterfelijke bewustzijn kan dan in theorie via een laserstraal met de snelheid van het licht naar een andere planeet worden getransporteerd. Op vergelijkbare wijze kan dan uiteindelijk toch de gehele gedigitaliseerde haven naar Mars worden gestuurd? Port of Rotterdam op Mars!

Zulke dromen geven voor de komende twintig jaar in ieder geval voldoende stof tot nadenken. Maar voor resultaten in de komende twee tot vijf jaar komen we nu in actie. Lees mijn vorige blog ‘Turning Rotterdam into the “World’s Smartest Port” with IBM Cloud & IoT’.