Mag IT ietsjes meer zijn – Millennials

Share this post:

Column door Frank van der Wal

Millennials.  Hmm weer eens een nieuw woord. Voor mij in ieder geval. Het woord kwam tot me in de Global Technology Outlook waar ik de vorige keer over sprak.

Millennials zijn de groep mensen die zo tussen 1980 en 2000 geboren zijn en opgegroeid zijn in het ‘always connected’ tijdperk. Ze worden ook wel Generation Y genoemd, de opvolgers van Generation X.

Ik ga hier even de oude vader uithangen, die drie kinderen heeft, eentje geboren in 1999 en de andere twee in 2001. En een lekker stel is het. De oudste is inderdaad een van die mensen die het mobieltje 100% van de tijd binnen handbereik heeft. Twitter, Facebook, Instagram en Joost mag weten wat voor andere Social Media piepjes, bliepjes en signaaltjes fleuren menig maaltijd op.
We hebben de regel dat we niet aan tafel met de mobieltjes voor de snufferdjes zitten, maar die bliepjes hebben een vreemd effect op haar.
Het is wat we in de wereld van de microprocessoren een ‘Non Maskable Interrupt’ noemen. Een processor werkt sequentieel een programma af, maar wordt constant geïnterrumpeerd door allerlei zaken die zijn aandacht vergen (een muisbeweging bijvoorbeeld). Als de processor echter druk bezig is met een taak kunnen die interrupts worden afgewezen (gemaskeerd) om later nog eens opgepakt te worden. Nu moet je ‘later’ niet al te serieus nemen, het is dan een paar clock-cycli verder, dus een fractie van een microseconde met de hedendaagse clock frequenties.
Sommige interrupts moeten echter meteen afgehandeld worden: De Non Maskable Interrupt, er is een speciale aansluiting op elke processor. Mijn dochter heeft ook zo’n een speciale aansluiting. Zo gauw er een speciaal bliepje klinkt weet ze feilloos of het van Instagram, Twitter of iets anders is en ‘wil’, NeeHee Papa!, ‘MOET’ dan kijken. Want ja, je zal eens wat missen.

In de februari mocht ik werken aan een Redbook in een team van 10 man. Twee waren Millennials. Jonge gozers, angstwekkend slim en snel (maar dat laatste zal dan wel weer aan mijn afnemende acceleratie vermogen liggen). Briljant ook, een Schot en een Amerikaan, enorm inspirerend om mee te werken. Maar wel wennen. Zij zaten in de app ontwikkeling en de integratie naar back-end.

Tijdens zo’n Redbook residency kan je je niet helemaal afsluiten van je normale werkzaamheden dus waren ook die jongens regelmatig geraadpleegd door collega’s in den landen en zaten ze daardoor in conference calls.
Ik zou me dan even afzonderen in een aparte ruimte om me te concentreren op het onderwerp.

Niet de Millennials.
Om even een beeld te schetsen:
Alle twee uitgerust met een Apple MacBook Pro (modelletje behangtafel), met minimaal twee schermen eraan gekoppeld zaten gelijktijdig code te kloppen, YouTube videootjes te bekijken, allerlei Instant Messaging tools up and running zowel op de Mac als de SmartPhones (meervoud) én een conference call te voeren.
Soms kwam er een geluid uit de jongens en dan bleek dat ze antwoord gaven in een conference call via het mobieltje. Vaak vooraf gegaan aan de zin: “Oh, sorry, can you repeat that question, please”, want ja, ze waren even afgeleid door de andere twintig schermpjes die oppopte.

Let wel, het is geen waardeoordeel, ik zie het gebeuren en het is een fact of live. Sterker nog, de Millennials komen zo langzamerhand op posities in het bedrijfsleven die beslissingen nemen en strategieën uitzetten. Die zijn anders dan de strategieën van de ‘huidige’ powers at be.
Een leuk voorbeeld is het bedrijf Netflix, de grootste gebruiker van internet bandbreedte. Ooit waren ze een logistieke partij die DVD’s verstuurde naar klanten. Later gingen ze die digitaal versturen/streamen en nu is het de grootste on-demand streaming media provider. Nooit was het plan om dat te worden, maar gaandeweg is dat zo gegroeid gebruikmakend van de steeds hogere bandbreedtes en hun kennis over wat klanten leuk vonden.

Ik vind dat een zeer karakteristieke eigenschap van de Millennials: niet alles van te voren plannen maar gaandeweg kijken waar je uitkomt.
Voor mij is het wennen, maar ook wel weer erg leuk te zien wat er zo op ons afkomt.