Mag IT iets meer zijn? – 13 februari 2014

Share this post:

Column door Frank van der Wal

In de wereld van mobile wordt er vaak gedacht aan spiffy smartphone apps. Uiteraard is dat waar het oog het eerste op valt en daardoor erg aansprekend is. Maar daar blijft het niet bij. De wereld van mobile is aanzienlijk groter dan dat. Zo is er een grote markt voor M2M, oftewel ‘Machine-to-Machine’. Leuk spul, helemaal als die machines ook nog eens bewegen. Auto’s bijvoorbeeld.
Al jaren gonst het verhaal een beetje over ‘slimme’ auto’s. En terecht. Ik heb altijd al gedacht dat mijn auto eigenlijk heel veel “weet”. Hij kent de weersituatie, mijn bestemming (indien uitgerust met navigatie) en de verkeersituatie van de weg die ik moet gaan. Sterker nog, heb ik mijn agenda in de smartphone staan, dan zou ik niet eens de bestemming zelf in hoeven te voeren, immers de telefoon synchroniseert met de auto en voila. Ook zou een slimme auto al kunnen inzien, dat als ik zo rond 18:00 in de auto stap en de eerste twee bochten heb gemaakt,  ik waarschijnlijk naar huis ga en kunnen opkomen met de suggestie: “Naar huis, Frank?”

Toch is dat nog allemaal erg niet-mobile, in die zin dat de auto en de gegevens nog een beetje lokaal blijven. Als je auto’s echter werkelijk “aansluit” komen er een keur van mogelijkheden op de proppen. Zo is er een fabrikant van auto’s die de gegevens van vele sensoren ontvangt. Anoniem natuurlijk, anders worden we met z’n allen erg zenuwachtig. Rijden er 500 auto’s in een bepaald gebied en gaan daar plots alle (automatische) ruitenwissers aan, dan zal het daar wel regenen.
Het voorbeeld van die ruitenwissers is interessant. Om twee redenen. De eerste is dat de automobielfabrikant deze informatie kan gebruiken om daar additionele diensten om heen te bedenken. Hij kan deze informatie bijvoorbeeld verkopen aan weerinstituten. Maar een andere optie zou kunnen zijn om deze gegevens door te sturen naar auto’s die met een hoge snelheid op het regengebied inrijden om te waarschuwen dat het daar regent, glad is, ijselt of wat er dan ook aan de hand is.

Eenmaal ‘aangesloten’ kunnen de auto’s een volledig ander service niveau bewerkstelligen. Sensoren kunnen voorspellen waarneer er een defect aan de auto gaat optreden. Wat zou het handig zijn als de auto zelf het dichtstbijzijnde servicepunt benadert, waar ze zowel kennis van het probleem hebben én het eventueel benodigde onderdeel op voorraad ligt.

Technisch is het mogelijk. Maar geen sinecure. Met name als het massaal gaat. Twee auto’s die naast elkaar in de file staan zouden makkelijk gegevens met elkaar kunnen uitwisselen. 100 auto’s ook nog wel. Maar reken maar eens uit hoeveel verbindingen dat kunnen zijn. Laat staan als er duizenden auto’s gegevens gaan uitsturen én ontvangen. Een centraal platform zou dan wel handig zijn. Maar ook een centraal platform zou plots honderden zo niet duizenden berichten moeten kunnen uitsturen als er bijvoorbeeld een ongeluk gebeurt op de Ring A10. Je hebt dan een serieus platform nodig die grote hoeveelheden van deze berichten (SMS, maar ook Push Notifications op smartphones en berichten naar ontvangende apparaten in de auto’s) kan versturen. En laat ik ‘grote hoeveelheden’ wat beter specificeren. IBM MessageSight is een oplossing dat 1 miljoen gelijktijdige connecties aankan. Dat zijn net zoveel auto’s die er in Manhattan op een dag ritjes maken. Het kan 13 miljoen berichten per seconde uitsturen, als je er niet 100% zeker van hoeft te zijn dat ze allemaal aankomen (non-persistent). Wil je dat wel, dat kan IBM MessageSight er toch nog 400.000 versturen.
IBM MessageSight is deel van het MobileFirst platform van IBM en is een echte applicance. Een doos met stekker die een ding heel goed kan. Berichten uitsturen. Heel veel. Dus ben je nog vergeten een berichtje voor je geliefde te sturen voor Valentijnsdag…